ლევან ჯავახიშვილი
„ალიას“ ესაუბრება „ლეიბორისტული პარტიის“ ერთ-ერთი ლიდერი, ლაშა ჩხარტიშვილი.
– სახალხო დამცველი ინსტიტუტი ერთადერთი სახელმწიფო სტრუქტურაა, რომელსაც ხელისუფლება არ აკონტროლებს. ახლა მისი ხელში ჩაგდება უნდათ და მოახერხებენ კიდეც, დასვამენ თავიანთ მარიონეტს. თან, თავის დაზღვევის მიზნით, კანონში ცვლილებებიც შეაქვთ, რომ მომავალ სახალხო დამცველს შეუზღუდონ უფლებები. ნუთუ ეს საკითხი იმად არ ღირს, ოპოზიცია გაერთიანდეს? მარტო კომენტატორებად რომ იქცნენ ოპოზიციონერი პოლიტიკოსები…
– მნიშვნელოვანია სახალხო დამცველის ინსტიტუტის დამოუკიდებლობა ხელისუფლებისგან, მაგრამ უფრო მნიშვნელოვანი საკითხებიც არსებობს, რომელთა გამოც აქამდე პარლამენტიც უნდა დაეტოვებინათ ოპოზიციონერებს და არც უნდა შესულიყვნენ. მით უმეტეს, ასეთი დაპირება ჰქონდათ გაცემული, ცოცხალი თავით არ შევალთო. საპარლამენტო ბერკეტზე, ტრიბუნაზე საუბარი, საკუთრი თავისა და უფრო მეტად, ხალხის მოტყუებაა. თუ რამემ იმოქმედა ივანიშვილის რეჟიმზე და რამე დაათმობინა, ეს იყო პარლმენტის ბოიკოტი. თუნდაც მაჟორიტარული სისტემის ნაწილობრივი დათმობა და სხვა საკანონმდებლო ცვლილებებიც იყო, რომელმაც რეჟიმი ცოტა დაასუსტა. პარლამენტის ბოიკოტირებით სრულად ხდებოდა ხელისუფლების ლუსტრირება მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. ყველა დაინახავდა, რომ ეს არის ავტორიტარული რეჟიმი. ეს ბერკეტი ოპოზიციის უდიდესმა ნაწილმა ხელიდან გაუშვა, იმ ფონზე, როდესაც იფიცებოდნენ, რომ არ შევალთ ამ გაყალბებულ პარლამენტშიო. სამწუხაროდ, შევიდნენ რაღაც ეფემერული დაპირებების გამო, შარლ მიშელის დოკუმენტს ვგულისხმობ, რომელიც თავიდანვე განწირული იყო კრახისათვის. წესით, ეს უნდა სცოდნოდათ, რადგან ბიძინა ივანიშვილის რეჟიმის მიერ „გადაგდებულები“ არა მარტო საქართველოში, მსოფლიოს მასშტაბით არიან. პრემიერ-მინისტრ მამუკა ბახტაძის მიერ გაეროს ტრიბუნიდან გაკეთებული განცხდება გავიხსენოთ, საპარლამენტო არჩევნების სრულად მაჟორიტარულ სისტემაზე გადასვლასთან დაკავშირებით და რომელი ერთი კიდევ. ოპოზიციის დიდი ნაწილი მაინც შევიდა ამ გაყალბებულ პარლამენტში, მერე ეს შარლ მიშელის დოკუმენტი ყველას თავზე გადაახიეს, პირველ რიგში იმ ხალხს, ვინც პარლამენტში შევიდა. ამით ლეგიტიმცია მიანიჭა ამ ორგანოს, რომელიც პარლამენტის გარდა, ყველაფერია. მერე, ევროპული პერსპექტივა გაჩნდა უკრაინის დამსახურებით. თუმცა, ეს პერსპექტივაც უნდა ჩააგდოს ხელისუფლებამ. მადლობა უკრაინელებს, მაგრამ ჩვენც უნდა გავაკეთოთ რაღაც, რომ ვაიძულოთ ხელისუფლება, აგერ მე, აგერ თქვენ და აგერ ის 12 პუნქტი, რომლის შესრულებაც ევროკავშირმა მოგვთხოვა. სამწუხაროდ, ჩააგდებენ ამ პროცესს. ამათ არც ნორმალური საარჩევნო სისტემა აწყობთ, არც დამოუკიდებელი სასამართლო და არც გენერალური პროკურორის არჩევის დემოკრატიული წესი. ნუ, ისეთ კანონს რომ მიიღებს „ქართული ოცნება“, რომლის თანახმადაც, ბიძინა ივანიშვილი ოლიგარქად გამოაცხდდება და სანქციებს დაექვემდებარება, ეს სასაცილოა საერთოდ. ივანიშვილს არ უნდა ევროკავშირში, არ უნდა კონკურენტულ, დემოკრატიულ გარემოში მოხვედრა, რადგან პირველსავე არჩევნებზე დასრულდება მისი მმართველობა და ნორმალური სასამართლოს პირობებში, თავისუფლებასაც დაკარგავს. ის არის ავტორიტარული ტიპის მმართველი, სადაც მხოლოდ ამგვარ გარემოში შეუძლია ხელისუფლების შენარჩუნება და დიდი ფულის შოვნა. ყველაფერს გააკეთებს, რომ ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსი არ მივიღოთ. ჩვენ თუ გვინდა გადავრჩეთ, როგორც სახელმწიფო და როგორც ხალხი და „საქართველოს ემიგრაციულ რესპუბლიკად“ არ გადავიქცეთ, მაშინ რაღაც უნდა გავაკეთოთ. ეს „რაღაც“ ვადამდელი და სამართლიანი არჩევნებია და უნდა მოვითხოვოთ ქუჩიდან. სხვანირად არ გამოვა, ყველა გზა ვცადეთ. ზოგს რომ ჰგონია, ცალი ფეხი ქუჩაში უნდა ჰქონდეს და ცალი – პარლამენტის ბუფეტში, ეგრე არ შეიძლება. ხალხი ოპოზიციის მიმართ კარგავს ნდობას, ოპოზიციას ხალხის მხარდაჭერა აღარ აქვს. ჩვენმა პარტიამ მისცა მაგალითი სხვა პარტიებს. შალვა ნათელაშვილმა პირველმა თქვა, რომ არ შევიდოდა პარლამენტში და შეასრულა სიტყვა. ამის გამო, მთელი პარტია დასაჯეს. კომისიის წევრი არ დაგვიტოვეს არც ერთ დონეზე, ტელევიზიებში უფასო საარჩევნო დრო წაგვართვეს, სახელმწიფო დაფინანსება შეგვიწყვიტეს. იცით, რამდენი იყო ჩვენი პარტიის წლიური დაფინასება? 24 000 ლარი. იმდენი, რამდენსაც თვეში არაფრის კეთებაში იღებს „საპარტნიორო ფონდის“ დირექტორი დავით საგანელიძე. საუბარია, ელემენტარული პარტიული ხარჯის დაფარვაზე. თუ ვინმეს აინტერესებს, პირადად ჩემი ხელფასი 300 ლარი იყო და 9 000 ლარი მაქვს ე. წ. პოლიტიკური ხასიათის ჯარიმები გადასახდელი, რომლებიც სხვა და სხვა აქტივობებისთვის დამაკისრეს და არ ვიხდი. პარტიების სახელმწიფო დაფინანსება ძალიან მნიშვნელოვანია დემოკრატიისთვის, რადგან ერთპარტიულობა ათასჯერ ძვირი უჯდება ხალხს და სახელმწიფოს. ეს არის აპრობირებული სისტემა, ასეა გერმანიაში და ევროპის არა ერთ ქვეყანაში. უფრო საინტერესო ის არის, საიდან აქვთ დაფინანსება „გირჩს“,“ მოქალაქეებს“ და პარლამენტში შესულ სხვა პარტიებს. სხვა მიზეზებთან ერთად, როდესაც ვადამდელი არჩევნები არ უნდა ხელისუფლებას, იმასაც ამბობს, ძვირი ჯდება არჩევნებიო. ბოლო საპარლამენტო არჩევნები 27 მილიონი ლარი დაჯდა. რა არის ამათვის 27 მილიონი? ერთი მსხვილი ტენდერიდან ხსნიან ამხელა თანხას.
სხვა გზას ვერ ვხედავ, კვლავ უნდა მოვუწოდო საპარლამენტო ოპოზიციას, ვინც რეალურად ოპოზიციაა და არ არის გარიგებული ხელისუფლებასთან. რაღაც დედლაინი მაინც დათქვან, როდემდეა ხელისუფლების დალოდების დრო და საათი. სეზონური ოპოზიციაა, ხან შემოდგომა იქნება ცხელი და ხან გაზაფხული, მაგათი მოსაწონი ამინდი ვერ გამოვიდა, რომ ხალხი გამოიყვანონ გარეთ. ეგრე არაფერი გამოვა. ჩვენს პარტიას არ აქვს იმხელა რესურსი, რომ შევძლოთ ხალხის მობილიზააცია. ოპოზიციის ერთობა საჭიროა იმისთვის, რომ ივანიშვილის მოღალატეობრივი ხელისუფლება ვაიძულოთ, დანიშნოს ვადამდელი არჩევნები. რაც დრო გადის, მით უფრო ნაკლები შანსი რჩება ამისა. თან, არც 2024 წელს გვაქვს გარანტირებული, რომ შევცვლით ხელისუფლებას.
კომენტარები