“უცებ გზაზე მილიციელებმა სტვენა დაიწყეს, გზები გადაკეტეს, აი, ისე, შევარდნაძის დროს რომ იკეტებოდა” – ტომარაძე

6 ივნისს ტაშკენტში ჩავფრინდი, პირველი რაც ვიგრძენი აუტანელი სიცხე იყო, თუმცა არ შევიმჩნია და კოსტუმი მაინც არ გავიხადე:) ტაქსისტმა საქართველოს შესახებ მხოლოდ ის იცოდა, რომ ჩვენთან მთებია და კარგი ღვინო გვაქვს.

ტაქსი უზბეკეთში ძალიან იაფია, კილომეტრზე საშუალო ფასი დაახლოებით 60 თეთრი გამოდის.

ხალხი ძალიან თბილია და თუ რამეს ჰკითხავ გეხმარებიან, უფროსებს ძალიან დიდი პატივისცემა აქვთ.

ტაშკენტში 2,3 მილიონი კაცი ცხოვრობს მშენებლობები ჩვენსავით ბევრი არ არის, თუმცა ძველი შენობებიც და ახლებიც კარგად გამოიყურება და ნამდვილად შემშურდა მათი, კერძოდ ვერ ნახავთ ჩვენთან არსებულ სიმახინჯეებს, ერთმანეთზე მიდგმულ კორპუსებს, ვერც მიჯღაპნილ კედლებს და სისუფთავეც თვალში საცემია…

ქალაქში გზებზე კამერებია და ზებრაზე გადამსვლელებს გზას უთმობენ, გზები ძალიან ფართოა.

პირველივე დღეს მარკეტიდან სახლისკენ ვბრუნდებოდით, მე ჩემი მასპინძელი და მისი 6 წლის შვილი, უცებ გზაზე მილიციელებმა და დაცვის სამსახურის წარმომადგენლებმა სასტვენების სტვენა დაიწყეს, გზები გადაკეტეს, აი ისე შევარდნაძის დროს რომ იკეტებოდა, თუმცა კიდევ უარესი, 50 მეტრის რადისუში ფეხით მოსიარულეებსაც აგვიკრძალეს ბორდიულზე მოძრაობა, არა თუ აგვიკრძალეს, იქაურობა დაგვატოვებინესდა სხვა ქუჩაზე გაგვიშვეს:))

ხილი უგემრიელესი აქვთ, საჭმელებსაც არაუშავს. ალკოოლური სასმელი მხოლოდ რესტორანსა და ბარში შეგიძლიათ მიირთვათ, მაღაზიებში არ იყიდება, რა თქმა უნდა არ არის აზარტული დაწესებულებები, როგორც ერთმა ტაქსისტმა მითხრა უცხოური აზარტული საიტებიც დაბლოკილია და პორნოსაიტებიც.

გაზეთი საერთოდ არ მინახია, ვიკითხე და ინტერენეტს დაუჩაგრავს:)

ტაშკენტში ერთი ქართული რესტორანია, “გრუზინსკი დვორიკ” ჰქვია. თუმცა ქართველი მღოლოდ მომღერალია და ეს საკვებზეც აისახება, ოჯახური შევუკვეთეთ და ბისტროგანოვს უფრო ჰგავდა, ვიდრე ოჯახურს, თუმცა გემრიელი იყო. მწვანე ლობიოც რაღაც ინდური სანელებლებით იყო შეზავებული. ხინკალი ერთი ცალი 5 ლარი ღირდა.

ტაშკენტში ბევრი რუსია, ადგილობრივებს, უკრაინასთან ომის შემდეგ კიდევ ბევრი დაემატა. რუსული ენა ყველამ იცის და უზბეკურზე მეტად გამოიყენება.

მოვინახულე ჩორსუს ბაზრობაც, რომელიც ჩვენი დეზერტირებისა და ვაგზლის ბაზრობის ნაერთია… ჩორსუში შევიძინე დანა, რომელსაც მატარებლის პორშინისგან ამზადებენ და ძალიან ბასრია.

აქვთ რამდენიმე მოლი, თუმცა ხალხი ცოტა დადის და ცნობილი ბრენდების ასორტიმენტი არც ისე ბევრია.

მე და ჩემმა მასპინძელმა მისი შვილი იქაურ სკოლაში წავიყვანეთ, სკოლა ამერიკულია და დაცვაშიც ამერიკელები მუშაობენ. შეგნით შესვლა და დათვარიელება მოვინდომე, დაცვას ჩემი პასპორტი ვანახე, უცებ თვალები გაუბრწყინდა და დაიძახა: ჯორჯია! ჯორჯია! მე ნამყოფი ვარ და ძალიან ლამაზი ქვეყანააო…

სამარყანდში მატარებლით წავედით. ტაშკენტიდან სამარყანდამდე 306 კილომეტრია და მატარებელმა 2 საათსა და 10 წუტში დაფარა, ზოგან 226 კილომეტრი სიჩქარითაც დადიოდა, მატარებელი ძალიან კომფორტული იყო.

სამარყანდი ისტორიული და უფრო ცოცხალი ქალაქია, მიუხედავად იმისა, რომ 300 000 კაცი ცხოვრობს, აქედან 70% ტაჯიკია.

პირველი ვიზიტი თემურ ლენგის მავზოლეუმთან გვქონდა და ყველა ქართველის სახელით საფლავში ჩავძახე, რომ ჩვენ ყველანი კარგად ვართ! ირანში შახ–აბასის ისპაანის სასახლის მონახულების შემდეგ, ეს უკვე საქართველოს მეორე მტერს ვესტუმრე:)

მეორე ვიზიტი შაჰ–ზინდაში გვქონდა, ძალიან მაგარი ადგილებია, მუზეუმები და ისტორიული შენობები ძალიან კარგად აქვთ ტურისტებისთვის მოწყობილი, ყველგან ადგილობრივი გიდები ჰყავთ, სისუფთავე, წესრიგი, ცვილის ფიგურები და კომპიტერული გრაფიკები.

თემურ ლენგის სასახლეში გიდი ძალიან ამაყობდა თემურ ლენგის პიროვნებით, თითქმის მთელი მსოფლიო დაიპყროო და მათ შორის საქართველოცო, რაც არ მესიამოვნა და ვუთხარი ჩვენთან რომ არ გასჭირვებოდა რვაჯერ არ შემოგვესეოდა მეთქი, მართალი ხარო მითხრა:))

უზბეკეთში სიცხისგან დასაცავად უზბეკური ქუდი მეხურა და მზის სათვალე მეკეთა, ტურისტებს ადგილობრივი ვეგონე და ჩემთან სურათებს იღებდნენ:)

სამარყანდში ორი ასაკოვანი უზბეკი მოვიდა ჩვენთან და რომ გაიგეს ქართველები ვიყავით, გვითხეს რუსთაველის და ნოდარ დუმბაძის ქვეყნიდან ყოფილხართო, მერე სურათის გადაღება გვთხოვეს…

13 ივნისს დილის 6 საათზე ტაქსში ჩავჯექი, აეროპორტში მივდიოდი, თბილისში წამოსასვლელად, კორპუსის ეზოში ტაქსისტს წინ მანქანა იდგა, ფარები აუნთო მაგრამ ვერ გაიგო რომ გავეტარებინეთ, მძღოლმა სიგნალს თითი ოდნავ შეახო და მხრებში მოიხარა, დილაა და ვინმე არ გავაღვიძოო, უცებ გამახსენდა ჩვენთან როგორი გაბმული სიგნალი იქნებოდა და გამეცინა:)