ჟურნალისტი ბაკურ სვანიძე:
„ძალიან ს ი მ ა რ თ ლ ე ს ვიტყვი და ძალიან შეეცადეთ
ა რ ჩ ა მ ქ ო ლ ო თ, კარგი? “შ ი მ შ ი ლ ო ბ ა ზ ე”, როგორც
პროტესტის ფორმაზე, პირველად მაშინ გამიტყდა გული,
როცა 1989 წლის ა პ რ ი ლ ი ს აქციების დროს, მთავრობის
სახლის (დღევანდელი პარლამენტი) კიბეებზე დაწოლილ
მოშიმშილე სტუდენტებს, 13 წლის ბავშვი, ვუყურებდი,
ისე, როგორც გ მ ი რ ე ბ ს… და მეორე დილით ისინი
შემთხვევით ვნახე პირველი სკოლის ბუფეტში რომ
ს ო ს ი ს ე ბ ს უბაყუნებდნენ! მეორედ უკვე საბოლოოდ
მაშინ ჩავიქნიე პროტესტის ამ ფორმაზე ხელი, როდესაც
1991 წელს ოპერის ბაღში გაშლილ კარვებში მოშიმშილე
“მ ხ ე დ რ ი ო ნ ე ლ ე ბ ს” დავუმეგობრდი 15 წლის ბიჭი
და მეორე დღეს “ლაღიძის წყლებიდან” მათთვის ცხელი
ხ ა ჭ ა პ უ რ ე ბ ი მომატანინეს… არასოდეს არსად მითქვამს
და დამიწერია ეს დღემდე… ერთადერთი, რაც ზუსტად
ვიცი, იმ ი რ ლ ა ნ დ ი ე ლ ე ბ ი ს არ იყოს, ვინც მართლა
იშიმშილა ის მ ო კ ვ დ ა! “ხბოს ჩაშუშულის გარდა სხვას
არაფერს ვჭამ” “შიმშილობის მეასე წელიწადი” და სხვა
მსგავსი “შიმშილობების” არ მჯერა და რა ვქნა?“
კომენტარები