“ექიმმა გადაწყვიტა სასწრაფო გამოეშვა და აქედან იწყება მთელი თავგადასავალი…” – რა შეემთხვა ლიკა ჭელიძეს?

პროდიუსერი, ლიკა ჭელიძე, სოციალურ ქსელში, წერს:

“ძალიან დიდხანს ვიფიქრე დამეწერა თუ არა და მაინც გადავწყვიტე დავწერო.

15 ოქტომბრის შემდეგ მქონდა შეხება რამდენიმე ადამიანთან, ვისაც შემდეგ ვირუსი დაუდასტურდა. ეტაპობრივად ვიგებდი ადამიანების ამბებს. დაახლოებით 20 ოქტომბრის შემდეგ დაბალი სიცხეები მქონდა და ყველგან განსაკუთრებულად ვერიდებოდი წასვლას და გამოუვალი მდგომარეობის გამო სადაც მომიწია ყოფნა ყველგან პირბადით, სამ მეტრიანი დისტანციით და მხოლოდ ხელის აწევით მისალმებას დავჯერდი.

დაახლოებით 1-2 ნოემბერს ძალიან გამირთულდა სუნთქვა და ხველაც ძალიან გაუსაძლისი გახდა. ქრონიკული ბრონხიტი მაქვს და ასთმის მსუბუქი ფორმა, აქედან გამომდინარე ჩემი ოჯახის ექიმი(პოლიკლინიკის) განსაკუთრებულად ნერვიულობდა ჩემზე. ქეთისაც სიცხეები და სისუსტე დაეწყო და სამდღიანი 112-ზე რეკვის შემდეგ, საბოლოო ჯამში გავესაუბრე ოპერატორს, რომელმაც თავიდან მხოლოდ ოჯახის ექიმთან გადართვა დააპირა, თუმცა ჩემთან ოდნავ ხანგრძლივი საუბრის შემდეგ გადაწყვიტა სასწრაფო გამოეშვა. აქედან იწყება მთელი თავგადასავალი. ასე ორ საათში დამიკავშირდა რუსთავის სასწრაფო, მითხრეს რომ არსად არაა ადგილები და თუ ძალიან ცუდად არ ვიყავით სახლში გაგვეგრძელებინა მკურნალობა (ლიმონიანი წყლით). თუმცა ამ ადამიანმაც შეცვალა გადაწყვეტილება და გადაწყვიტა აუცილებლად ეპოვა ადგილი სადმე. ოთსაათიანი ცდის შემდეგ დარეკა და გვითხრა, რომ კოვიდ სასტუმროშია ადგილი და სხვა გზა არ არის და არ შეიძლება სახლში ჩვენი ამ მდგომარეობაში ყოფნა.

მოკლედ, ღამის 1 ის ნახევარზე მოვიდა სასწრაფო და წაგვიყვანეს. სასტუმრო ძალიან კარგი, კვება კარგი და ექიმი ახალგაზრდა გოგო, რომელმაც მიიღო გადაწყვეტილება ანტიგენის ტესტი გაეკეთებინა მესამე დღეს. ტესტი, რომლის პასუხიც 5 წუთში ჩვენითვე დავინახეთ იყო უარყოფითი. შემდეგ გავიგე, რომ 20 წუთი სჭირდება შედეგს და ასევე არის შანსი ცდომილების.

წამოვედით სახლში. მიუხედავად პოზიტიური პასუხისა, ჩემი მდგომარეობა უარესობისკენ მიდიოდა. ქეთი მხოლოდ სისუსტეს გრძნობდა. სიცხე 35,5 და 35,8 მქონდა, დროდადრო 36 და უფრო იშვიათად 37,3. ჩემი უბნის ექიმთან შეთანხმებით გადაწყდა რენტგენის და სისხლის ანალიზები. ჰოდა რენტგენმა ანთება აჩვენა, ინფილტრაციული უბანი. რაღაც კარგი მეგონა, მაგრამ არ ყოფილა კარგი ამბავი. პისიარ ტესტი აუცილებელი იყო, რადგან ყველაფერი უკვე კოვიდს აჩვენებდა და აქაც ჰოი საოცრებავ, თურმე ანტიგენის უარყოფითის გამო 14 დღე აღარ აქვთ უფლება გამიკეთონ ახალი ტესტი. აქვე მინდა გაითვალისწინოთ, რომ სადაც კი მისვლა დამჭირდა კლინიკებში ყველგან ფეხით მივედი. წარმოუდგენლად დიდი გზები გავიარე, რომ ვინმესთვის საფრთხე არ შემექმნა. ყველაფერი სპირტით სველი დამქონდა და ხელს არ ვკიდებდი, თუ სხვასაც უნდა მოეკიდა შემდეგ ხელი. ყველას ვაფრთხილებდი რა სიტუაციაც იყო და შესაბამისად ზომებსაც იღებდნენ.

ამ ეტაპზე ვიღებ ანტიბიოტიკებს ანთების ჩასაქრობად, C და D ვიტამინს. წყალს, ლიმონს, ჩაის.

გაურკვევლობის გამო ისიც კი არ ვიცი როდიდან შემიძლია გარეთ გასვლა და ამიტომ სახლშიც მშვენივრად ვგრძნობ თავს.

გაცილებით უკეთ ვარ, ცოტა სიცხეები მაქვს ისევ უსაშველოდ დაბალი და ესეც ჩადგება მწყობრში.

დიდი მადლობა იმ ადამიანებს, ვინც დიდტანციურად ყველანაირად ცდილობდა დახმარებას. განსაკუთრებით ჩემ მადონა ექიმს, ჩემს და ყველას უდიდეს იმედს შესანიშნავ ინფექციონისტ არჩილ ჯალაღონიას და რა თქმა უნდა ჩემ ბავშვობის ყველაზე ახლო მეგობარს და ჩემს ნამდვილ დას ლილი მეკოკიშვილს.

გაჭირვების დროს იცნობა მეგობარი, ძალიან კარგად დავიმახსოვრე ისინიც, ვისაც შეეძლო დახმარება და გადაავიწყდა ქვეყნის ბედზე დარდით გართულს…

ეს სტატუსიც შემდეგი წლისთვის დავწერე, რომ კარგად გავიხსენო რა ჯოჯოხეთში ვიყავი და ის ვალიდოლიც შევინახე კოვიდ სასტუმროში რომ მომცეს სუნთქვის გასაადვილებლად

მოკლედ, დაავადება საკმაოდ ვერაგია და სერიოზული, ნუ გაიმეტებთ ნურავის ამისთვის. ამიტომ შეძლებისდაგვარად მოერიდეთ ადამიანებს, რომლებსაც გაუჭირდებათ გადატანა, თან ასეთ ქაოსში…”