“ეს ისეთი ამბავია, ყველას რომ ჰგონია – მე არ მომივაო, მაგრამ ყველას შეიძლება მოუვიდეს”– ნიკა ქავთარაძე

ამბავი

ახალგაზრდიბაში ბაბუაჩემი მამია კოლმეურნეობის თავმჯდომარე იყო. შესაბამისად გავლენიანი იყო, მანქანა ემსახურებოდა ერთი მეორე.

მისი ალალი ძმა შოთა კი ჩვეულებრივი ბუღალტერი იყო.

ნათესავები, რომლებისთვისაც შოთა და მამია ზუსტად ერთი იყვნენ, ამის მიუხედავად, რამე დიდ სუფრაზე (ქორწილი, ნათლობა და სხვა) დასაპატიჟებელ წერილს შემდეგი ტექსტით აგზავნიდნენ: “ძვირფასო მამია, გთხოვთ გვეწვიოთ….”

შოთას არც კი ახსენებდნენ.

რაღაც დროის შემდეგ, მამიას და შოთას ცხოვრებაში რაღაცები შეიცვალა. მამიას მოუწია თანამდებობის დატოვება. თუმცა ამ დროს შოთა გახდა ზესტაფონის ქალაქვაჭრობის მთავარი ფინანსისტი.

და რა მოხდა?

იგივე ადამიანებმა მოსაწვევების ტექსტები შეცვალეს და ახლა უკვე ასეთი დაპატიჟება მოდიოდა:

“ძვირფასო შოთა, გთხოვთ გვეწვიოთ….”