“ისაია პატრიარქად უნდა დასვან სასწრაფოდ, რომ ეკლესიის აყროლებული მდგომარეობა ცოტათი გამოსწორდეს” – ილია ჭიღლაძე

დღევანდელ სინოდში ყველაზე კრისტალური, ყველაზე სუფთა, ყველაზე უბრალო, ყველაზე თავმდაბალი, ყველაზე მეტად პატრიოტი, ყველაზე მეტად მშრომელი, ერთი სიტყვით ყველაზე უფრო უწმინდესი, ამ სიტყვის ზუსტი გაგებით, არის მეუფე ისაია ჭანტურია, მიტროპოლიტი ნიქოზისა და ცხინვალის ეპარქიის, რომელსაც საპატრიარქოში არავითარი ადმინისტრაციული პოსტი არ უკავია და არც არაფერს ეკითხებიან, ერთგვარად გარიყულია. მწყემსავს ორ სოფელს ნიქოზსა და ხვითს და ოკუპირებული ახალგორის მუნიციპალიტეტს დისტანციურად, იქ მყოფი რამდენიმე სასულიერო პირის საშუალებით.

თუმცა ეს ჩაკეტილი მდგომარეობა მისი არჩევანიცაა, არის უკიდურესად ჩუმი და უპრეტენზიო, რაც ამავდროულად დიდი ნაკლია ეპისკოპოსისთვის, ეპისკოპოსი უნდა იყოს თამამი და გაბედული, არ უნდა ეშინოდეს საკუთარი პოზიციის ხმამაღლა გამოხატვა. ეს სიჩუმე განდეგილი ბერისთვის შეიძლება პლიუსი იყოს, მაგრამ არა ეპისკოპისისათვის. ამასთან, როდესაც საპატრიარქო განსხეულებული ეშმაკების ხელშია, შენ თუ მართალი მღვდელმთავარი ხარ, უნდა ხედავდე და კიდეც უნდა ებრძოდე მათ. არავითარი ამდაგვარი მიტროპოლიტ ისაიასთან არ ხდება.

ისე ეკლესიის იერარქებს ჭკუა რომ ჰქონდეთ, დღესვე ისაია უნდა აირჩიონ მოსაყდრედ და პატრიარქად დასვან სასწრაფოდ, რომ საპატრიარქოს და ეკლესიის აყროლებული მდგომარეობა ცოტათი მაინც გამოსწორდეს და პრესტიჟი მცირედ მაინც დაიბრუნონ. ნუ ისიცაა, რომ თუ საპატრიარქოს ადმინისტრაცია თავიდან ბოლომდე არ გამოცვალა ახალმა პატრიარქმა და რიგი რაშისტი და კრიმინალი კლერიკალები არ განკვეთა, ისაია ჭანტურია კი არა, გაბრიელ მთავარანგელოზი რომ დადგენილიყო საქართველოს ეკლესიის პატრიარქად, ესეც ვერ უშველიდა ამ აქოთებულ სიტუაციას. მთავარი კი ისაა, რომ ახალ პატრიარქს კარგად უნდა ესმოდეს ეკლესიის არსებული უმძიმესი პრობლემები და ნათლად წარმოდგენილი ჰქონდეს გამოსწორების გზა და საშუალებები, მხოლოდ პიროვნული სისუფთავე კი ამისთვის არ კმარა!”