ანი დვალიშვილი, ალია
გემახსოვრებაათ, ხელისუფლება რომ გვიმტკიცებდა, ყველაფერი რომ გაძვირდეს, პურს არცერთ შემთხვევაში არ გავაძვირებთ და თუ საჭირო იქნება, სუბსიდიას კვლავ დავაბრუნებთო. ჯერჯერობით, არც სუბსიდია დაბრუნებულა, არც პურის ფქვილის შემოტანის ახალი ბაზრები გამოჩენილა და რაც მთავარია, იმავე სახელმწიფოს მიერ გამოქვეყნებული სტატისტიკით, გასული წლის მარტთან შედარებით, პურის ფასმა 24.5%-ით მოიმატა. დაკონკრეტებულიც კი არის, ხორბლის პურის ფასმაო, ანუ ქატოს, ჭვავის და სხვა პროდუქციის პური უფრო მეტად არის გაძვირებული. ახლა, სხვა პროდუქტებზე არაფერს დავწერთ, რადგან მაღაზიაში შესული ადამიანები ყოველდღიურად ხვდებიან, რა რამდენით არის მომატებული და იმასაც ატყობენ, რომ გაძვირებასთან ერთად, პროდუქტების მოცულობა იკლებს – მაგალთად, პური წონაში შემცირდა, კიტრისა თუ პომიდვრის მარინადიან ქილებში ნაყოფი ბევრად ნაკლებია და მარილიანი წყალი ბევრად მეტი, ძეხვეულში მექანიკურად განცალკევებული ქათმის ხორცის პროცენტულობამ იმატა, რადგან ქათმის ხორცი საქონლისაზე და ღორზე იაფია და ა.შ…
სამწუხაროდ, ეს ყველაფერი არ არის. უკვე ხმამაღლა დაიწყეს იმაზე საუბარი, რაზეც ჩვენ ვწერდით – უახლოეს მომავალში, მატება ისევ იქნება და ამ ყველაფერს რუსეთ-უკრაინის ომით ხსნიან. გარდა იმისა, რომ უკვე შეგუებულები ვართ თამბაქოს მატებას, აუცილებლად მოიმატების პირველადი საყოფაცხოვრებო ნივთები, სარეცხი საშუალებები, ქიმწმენდის ხსნარები… საწვავიც. ჰო, ის საწვავი, რომლის გაიაფებას დაგვპირდნენ და რა თქმა უნდა, არ ასრულებენ.
თამბაქოს შემომტანებმა გვითხრეს, ძირითადად ნაწარმი უკრაინიდან შემოდიოდა, ეს გზა კი ახლა განულებულ-გაუქმებულია, ხოლო ევროპიდან შემოტანა ძვირი ჯდება და შესაბამისად, თამბაქო აუცილებლად გაძვირდებაო. ამასთან ერთად, ზაფხულში თამბაქოზე აქციზის გადასახადის გაზრდა კიდევ იგეგმება და სიგარეტი ისევე გახდება ფუფუნების საგანი, როგორც ჩვეულებრივი საკვები პროდუქტებია. ბედის ირონიით, პროდუქტების საგრძნობი (მცირედით მუდმივად იზრდება) გაძვირება მუდმივად ემთხვევა გაზაფხულის დადგომას, რაც იმას ნიშნავს, რომ მწვანილი და სეზონური ბოსტნეულ-ბაღჩეული შემოდის, ასე თუ ისე, ხელმსაწვდომია და გაზაფხულ-ზაფხულის გადაგორების შემდეგ, მოსახლეობა თითქოს შეგუებულია ახალ ფასებს და პროტესტის გრძნობაც აღარ აქვს. ხმამაღალ პროტესტს ვგულისხმობთ, თორემ სახლში მოტანილი პროდუქტის შემდეგ, ვიღაც რომ შეიგინება, ეს არ ითვლება. ადამიანები თითქოს მიეჩვივნენ იმას, რომ ყველაფრის თმენის ვალდებულება აქვთ და ითმენენ ფასების გაძვირებას, უმუშევრობას და ისეთი შთაბეჭდილება გვრჩება, ცივი გაზაფხული უფრო გააპროტესტეს, ვიდრე გაძვირებული ცხოვრება.
ევროპის ძლიერი ქვეყნები ახლაღა მიხვდნენ, რა დონეზე არიან რუსეთზე დამოკიდებული და ნელ-ნელა, საკუთარი ქვეყნის ბიუჯეტის ხარჯზე, ცდილობენ, რუსეთზე დამოკიდებულება შეამცირონ, თუმცა საქართველოს კი არა, აგერ, საფრანგეთს არ გამოსდის ეს ყველაფერი ხელის ერთი მოსმით. ხოლო, ისეთი ქვეყნები, როგორებიც სერბეთი, უნგრეთი, რუმინეთი, ბულგარეთი და სხვები არიან, პირდაპირ ამბობენ, რომ რუსეთზე დამოკიდებულება რომ შეამცირონ და სანახევროდ მაინც ჩაეხსნან, 6-დან 8 წლამდე სჭირდებათ. ამიტომ, საქართველო გამონაკლისი ვერ იქნება და პურის ფქვილს რომ თავი დავანებოთ, ჩვენთან რუსეთიდან ძალიან, ძალიან ბევრი რამ შემოდის. ჰო, როცა საქართველოზე ვსაუბრობთ, ისიც ვთქვათ, რომ ევროკავშირმა ოფიციალური განცხადება გააკეთა, სანქციების რესურსის ამოწურვასთან ახლოს ვართ, რადგან კიდევ რომ გავაგრძელოთ, ჩვენი ბიუჯეტი უფრო დაზარალდება, ვიდრე რუსეთისო. ანუ, რუსეთზე დამოკიდებულებას ისინიც არ მალავენ და ვაღიაროთ, რომ ვლადიმირ პუტინის განცხადება – „საკვები პროდუქტების მსოფლიო ბაზარზე სერიოზული დეფიციტი უკვე არის და სანქციებს იძულებით გააუქმებენ“ სიმართლესთან ძალიან ახლოს არის. სკეპტიკოსები იმასაც ამბობენ, ევროპა-ამერიკის ნაბიჯი უფრო იმის მცდელობას ჰგავს, რომ რუსეთმა როგორმე საომარი მოქმედებები შეწყვიტოს უკრაინაში, ადამიანების დახოცვა შეწყდეს და მერე ყველაფერი ან ისე გაიყინება, როგორც საქართველოშია კონფლიქტი გაყინული, ან დასავლეთი რუსეთს მოელაპარაკება, ეს უკანასკნელი შეთანმებას არ შეასრულებს და გაგრძელდება მუდმივი აღშფოთება-შეშფოთების პოლიტიკა. ჰო, ზუსტად ისე, როგორც ჩვენს შემთხვევაში.
მანამდე კი… მანამდე არც არაფერი, ყოველი თვის დასაწყისში, მომხმარებელს ახალი ფასი დახვდება დახლზე. თვის დასაწყისში საგრძნობლად გაზრდილ ფასებს ვგულისხმობთ, თორემ მცირე გაზრდა ყოველდღიურად ხდება და საუბედუროდ, ხალხი ამასაც მიეჩვია.
კომენტარები