„დამოუკიდებელ ექსპერტთა ასოციაციის“ თავმჯდომარემ – გელა კვაჭანტირაძემ ქვეყანაში შექმნილ რთულ პოლიტიკურ სიტუაციასთან დაკავშირებით გააკეთა განცხადება:
„ოპოზიციის მოთხოვნა პროპორციული საარჩევნო სისტემის მიღების თაობაზე და მასთან დაკავშირებული პოლემიკა ხელისუფლებამ ისეთ სიბრტყეში გადაიყვანა, რომ შესაძლოა ქვეყნის მოსახლეობის დიდი ნაწილისთვის ეს დავა უკვე რაღაც გაუგებარ კაზუისტიკად იქცა.
მიუხედავად იმისა, რომ ოპოზიციის მიერ ხელისუფლებისთვის შეთავაზებულ საარჩევნო კანონპროექტზე ეუთო/ოდირის დასკვნაში პირდაპირ წერია, რომ ამ კანონპროექტის მიღება შესაძლებელია ორგანულ კანონში ცვლილების შეტანით პარლამენტართა ხმების უბრალო უმრავლესობით, ხელისუფლება ცდილობს ეს საკითხი მაინც სადავოდ აქციოს და აშკარად არაკონსტრუქციულ, ცინიკურ განცხადებებს აკეთებს.
როგორც სჩანს, არც ჩვენი ევროპელი და ამერიკელი სტრატეგიული პარტნიორების მოწოდებები და არც ეუთო/ოდირის მიერ გამოქვეყნებული შეფასება ოპოზიციის მიერ ხელისუფლებისთვის შეთავაზებული საარჩევნო კანონპროექტის კომპრომისული ვარიანტის შესახებ, საკმარის გავლენას ვერ ახდენს ივანიშვილის ხისტ პოზიციაზე.
ხელისუფლების „სიჯიუტის“ და არაადეკვატურობის ახსნა შესაძლებელია მხოლოდ იმ ერთადერთი მიზეზით, რომ მისი მთავარი მიზანია ძალაუფლების შენარჩუნება და რადგან სამართლიანი დემოკრატიული არჩევნებით ეს პრაქტიკულად შეუძლებელია, ამიტომ როგორც სჩანს ხელისუფლება მზად არის გამოიყენოს ნებისმიერი გზა, მათ შორის – დაპირებულ სამართლიან საარჩევნო სისტემის მიღებაზე საბოლოოდ უარის თქმა, პოლიტიკური ოპონენტების დევნა, ძალადობა, შერჩევითი სამართლი, ამომრჩეველთა მოსყიდვის სხვადასხვა ფორმები, საერთაშორისო დემოკრატიული საზოგადოების და ქვეყნის სტრატეგიული პარტნიორების სამართლიანი მოწოდებების სრული უგულებელყოფა და ა.შ.
რადგან ივანიშვილის ხელისუფლება პოლიტიკურ ავანტურაში ასე შორს წავიდა, ამიტომ, ჩემი აზრით, ოპოზიციის მხრიდან მხოლოდ პროპორციული საარჩევნო კანონის მოთხოვნა უკვე სრულიად არასაკმარისია. ალბათ უკვე დროა ოპოზიციამ ბევრად უფრო ფართოდ და მკაფიოდ ჩამოაყალიბოს საკუთარი ამოცანები; ფართო საზოგადოებისთვის უფრო ნათლად და გასაგებად გამოკვეთოს საკუთარი მიზნები და დამოკიდებულება ქვეყანაში შექმნილ პოლიტიკურ, სოციალურ-ეკონომიკურ, სამართლებრივ და სხვა უმძიმეს პრობლემებთან და მათ გადაწყვეტასთან დაკავშირებით.
ჩემი აზრით, ოპოზიციის გამარჯვებისთვის ასევე აუცილებელია ერთიანი ლიდერის (ან ლიდერთა ჯგუფის) მკაფიოდ გამოკვეთა, რადგან ელექტორატისთვის ძალიან რთულია მიმდინარე პოლიტიკური პროცესის სრულად განცდა და ბრძოლაში შესვლა დომინანტ ლიდერთა პერსონიფიცირების გარეშე. ეკლექტური ოპოზიციის საკოორდინაციო საბჭო რა თქმა უნდა ვერ იქნება პროცესების მართვის და ბოლომდე მიყვანის მუდმივი ინსტრუმენტი. ამ ერთობამ თავისი პოზიტიური როლი შეასრულა და დღესაც ასრულებს, მაგრამ წინასაარჩევნო კამპანიის წარმართვის მომდევნო, უფრო აქტიურ ეტაპზე ალბათ ბუნებრივად მოხდება მისი ფრაგმენტაცია ელექტორატის ინტერესთა სპექტრის სეგმენტაციის აუცილებლობიდან გამომდინარე. თუ ოპოზიციაში სათანადო მზაობა იქნება, ამ ეტაპზე ალბათ შესაძლებელი გახდება ლიდერთა მთავარი ჯგუფის გამოკვეთა, რომელმაც უნდა იტვირთოს პროცესის ძირითადი სიმძიმე და პასუხისმგებლობა. ვფიქრობ აუცილებელი იქნება, რომ ოპოზიციამ გონივრულად გადალახოს ეს ეტაპი ისე, რომ საერთო სტრატეგიისთვის, პარალელურ რეჟიმში, შეინარჩუნოს საერთო ოპოზიციური კოორდინაციაც.
საერთო ჯამში, ოპოზიციამ უნდა შეძლოს ნათლად აუხსნას საზოგადოებას, რომ თუ ხელისუფლება სხვადასხვა მანიპულაციებით მოახერხებს დროის მოგებას და დაასრულებს ძალაუფლების მიტაცებას, მაშინ ქვეყანას ელოდება საერთაშორისო იზოლაცია, უმძიმესი სოციალურ-ეკონომიკური კრიზისი და ქვეყნის განვითარების ისტორიული პერსპექტივის დაკარგვა, რაც ჩამორჩენილი რუსეთის იმპერიულ ჭაობში გარდაუვალ დაბრუნებას გვიქადის.
არანაკლებ მნიშვნელოვანია, რომ ოპოზიციამ ჩამოაყალიბოს და საზოგადოებას ასევე შესთავაზოს კონკრეტული „პოზიტიური დღის წესრიგი“ – ანუ იმის ნათელი, დამაჯერებელი სურათი, თუ რას მიიღებს ქვეყანა და საზოგადოება ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ.“
კომენტარები