ჟურნალისტი, მანჩო გიორგობიანი, სოციალურ ქსელში, წერს:
“იცით ყველას რას გეტყვით, თბილისი თავისი მენტალიტეტით და ქალაქელობით რომ ცხოვრობდეს, იმ წესებით , რომლებსაც ჯერ კიდევ 80-ანებშიც ვიცავდით, აი, მაშინ, როდესაც მილიონიც არ ვიყავით… ვერც ამდენი დანის და იარაღის ქნევას გაბედავდა ვინმე, არც ამდენ ბესპრედელს და ბესპრიჩინნი კონფლიქტებში იარაღის არა თუ სროლას, არამედ სტრელკაზე მიტანასაც კი!!!
და აქ არაფერ შუაშია ქურდული მენტალიტეტი!!!
ლადო ქოქიაშვილის ტრაგედია რომ მოხდა, ათწლეულები ლაპარაკობდა ხალხი ამაზე, იმდენად წარმოუდგენელი რაღაც მოხდა! ვაკის სასაფლაოზე სკოლის მოსწავლის საფლავი წლების განმავლობაში თითით საჩვენებელი იყო, ბავშვებს მშობლის იარაღი იპოვეს და გაუვარდათ.. მთელი ქალაქი იარაღის მფლობელ ოჯახსაც ტიროდა, დაიქცა ოჯახიო და ასეც იყო!..
ვერაზე, სუფრასთან მეგობარს იარაღი გაუვარდა, ძმაკაცი შემოაკვდა და თავი მოიკლა იმ წუთას!!!
იმდენად წარმოუდგენელი იყო მკველელის ცხოვრება ამ ქალაქში, ან გადახვეწილები იყვნენ, ან სახლებიდან აღარ გამოდიოდნენ… შემთხვევით მკვლელებიც ისეთი უბედურები იყვნენ, ზოგი დაღუპულზე მეტად შეგეცოდებოდა!.. ისეთ თვითგვემაში იყვნენ.. თუნდაც ავარიის მომხდენები, ისე გალევდნენ ცხოვრებას ზედმეტად არ გაიღიმებდნენ ხოლმე, ხალხს არ ეფიქრა, კარგ ხასიათზეაო… ყველასთან პასუხიმგებელი იყავი ყველაფერზე… მით უმეტეს, იარაღი?!.
ასეთი მარტივი არ იყო დანის ამოღება, მილიონი კაცი მოგთხოვდა ამაზე პასუხს და აქედან შეიძლება არცერთი არ ყოფილიყო ქურდი, არც თქვენ რომ გგონიათ ის “ავტორიტეტი” !!! მამაჩემი წესიერი და პატიოსანი კაცი რომ იყო, იმიტომ იყო ავტორიტეტი და კოლორიტი, თორემ ძველბიჭობის , ან ქურდული მენტალიტეტის გამო კი არა… სამართლიანი იყო, ტყუილს არ იტყოდა და ამიტომ ჰქონდა მის სიტყვას ყველგან და ყოვეთვის ფასი… არ იზომებოდა კაცობა ფულით, ცხოვრებაში არ უნდა შეგშლოდა.. ძნელი იყო , მაგრამ ყყველა ცდილობდა კაცურად ეცხოვრა და არა “ქურდულად” – ეს კიდევ ცალკე სამყარო იყო, თავის წესებით…
მაგრამ თბილისს თავისი წესები ჰქონდა, ისევე როგორც ქუთაისს, ბათუმს დ ა.შ .. შეეშვით ამ ქალაქისთვის მორალის კითხვას რა.. !..
ადამიანი პასუხისმგებელი იყო ყველა თავის სიტყვაზე, ყველა თავის საქციელზე !!!
მახსოვს, ყოფილა შემთხვევა, მამაჩემთან ერთად შევსულვართ ხალხით სავსე რესტორანში და ვიღაცისთვის, სულ სხვა სუფრასთან მომსვლელისთვის უთქვამს, შენ აქ ყოფნის უფლება არ გაქვსო… დავიძაბებოდი ხოლმე და რომ მეგონა ის კაცი პასუხს დაუბრუნებდა, ამის მაგივრად ამდგარა და წასულა… მიკითხავს მამაჩემისთვის, რატომ-მეთქი? და დააახლოებით ისეთ ისტორიას მომიყვებოდა ხოლმე “ყვავმა ჩხიკვის მამიდას უსამართლოდ რაღაც დაუშავაო”… ასე იყო ამ ქალაქში, ყველამ ყველაფერი იცოდა ყველაზე!!!
ამიტომ შეგვეშვით რა, ამ თბილისელებს რა ყელზე გადგავართ!.. აზრზე არ ხართ და ადღლამუზებთ ერთმანეთში ბეპრეძელს, მაფიოზურს, ქურდულს და არასრულფასოვნების კომპლესებს ჩვენზე აფრქვევთ ზოგ-ზოგიერთები.. 90-იანებში რომ ლიმიტი, ჩაწერა გაუქმდა და ომი დაიწყო ის სხვა რამეა და რეგიონსაც იგივე წვლილი მიუძღვის თბილისის აოხრებაში, რაც ყველა დანარჩენს!!… ეს ცალკე ვრცელი თემაა
აი, თბილისურ, ქალაქურ გაგებას შეეშვით რა, ნეტა ყველა იმ მენტალიტეტით და მსოფლმხედველობით ცხოვრობდეს, მენდეთ, ბევრად ღირსეული იქნებოდა ყველას ცხოვრება გარშემო, პასუხისმგებლობა ექნებოდა ყველას თავის წილი .. აბა, ეს უფრო მოგწონთ, არაკაცები და ყველაფრიმკადრებლები რომ არიან გაჯეჯილებულები, მართლა ქალი ქალს და კიდევ უარესი, კაცი კაცს აღარ ჰგავს?!!!!..
ბავშვობიდან რომ ყველას ყველაფერზე, პატარა გადაცდომაზეც, შესაბამისი პასუხი მოეთხოვებოდეს კაცურად, ასეთი ბასტარდები აღარ გაიზრდებოდნენ, დამიჯერეთ!!..”
კომენტარები